''EΔΩ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ''

  Βλέποντας για μια ακόμη φορά τις εκδηλώσεις για το Πολυτεχνείο δεν είναι δυνατό να μη μου δημιουργούνται δυσάρεστες σκέψεις και εντυπώσεις.
  Τι να επισημάνω;;
  Το ότι η αιματοβαμμένη σημαία του Πολυτεχνείου κατακρατείται από μια φοιτητική παράταξη (ΠΑΣΠ) λες και είναι ιδιοκτησία της, και εμφανίζεται, όπως εφέτος, στα μουλωχτά και περικυκλωμένη από τους φοιτητές της ΠΑΣΠ, αντί να είναι φοιτητικό σύμβολο αγώνων και να φυλάσσεται σε περίοπτη θέση στο Πολυτεχνείο;
 Το ότι η λεγόμενη γενιά του Πολυτεχνείου ήταν εκείνη που ουσιαστικά διαχειρίστηκε τα κοινά και εν πολλοίς φέρουν ευθύνη για την τωρινή κατάσταση (Λαλιώτης, Δαμανάκη και τόσοι άλλοι που φιλάρεσκα προβάλλουν την αντιδικτατορική τους δράση);
 Το ότι είναι μια ευκαιρία για εκείνους που με τη δράση τους, με κουκούλες ή χωρίς κουκούλες, εκδηλώνουν την καταστροφική τους μανία καταπατώντας οι ίδιοι το πανεπιστημιακό άσυλο;
  Το ότι αριστερές κα αριστερίστικες οργανώσεις και νεολαίες θέλουν να οικειοποιηθούν και τον αγώνα και το χώρο του Πολυτεχνείου εμποδίζοντας άλλες νεολαίες να συμμετέχουν;
  Τι άλλο να αναφέρει κάποιος;
Θα πρέπει να σταματήσουν κάποτε οι προσπάθειες να φορέσουν οποιοιδήποτε κι αν είναι αυτοί, ''καπέλλο '' στο νόημα του Πολυτεχνείου, γιατί το ίδιο το Πολυτεχνείο δε φορούσε κανένα καπέλλο. Ήταν πλατύ, τόσο γνήσια λαϊκό που δε χωρούσε κάτω από κανένα καπέλλο. Βροντοφώναζε σ'όλο τον κόσμο την ενότητα του Ελληνικού λαού απέναντι στους δικτάτορες.
Όσοι έζησαν το Πολυτεχνείο έναν και μόνο σκοπό είχαν: Να πέσει η Χούντα. Να φύγει ο φασισμός. Να γυρίσει η Ελευθερία και η Δημοκρατία. ''Ψωμί, παιδεία, ελευθερία'' ήταν το κεντρικό του σύνθημα. Αυτό το απλό περιεχόμενο εκείνου του αγώνα ένωσε όλους τους Έλληνες: Κεντρώους, Δεξιούς, Αριστερούς, Σοσιαλιστές, ''Ορθόδοξους'' ή ''Ανανεωτικούς'' Κομμουνιστές.
   Δεν πρέπει να δίνονται εκ των υστέρων ερμηνείες εκείνου του παλλαϊκού ξεσηκωμού, ερμηνείες που να εξυπηρετούν τις σημερινές σκοπιμότητες του καθενός.
  Τότε δεν έστηναν προγράμματα οι ''ελεύθεροι  αγωνιζόμενοι φοιτητές'', δε διάλεγαν αποχρώσεις ανάμεσα στη μια ή την άλλη δημοκρατική πολιτική. Δημοκρατία διεκδικούσαν, απαλλαγή από τη Χούντα επιδίωκαν.
  Αυτό ήταν το Πολυτεχνείο και έτσι θα πρέπει να μείνει. Η οποιαδήποτε παρερμηνεία του ή καπέλλωμά του θα έχει ως αποτέλεσμα τη φυλλορροή του, την εγκατάλειψή του.
(Αλήθεια, πόσοι επίσημοι εμφανίστηκαν εφέτος για να καταθέσουν στεφάνι;)