Είναι αυτός ο πειρασμός που με τρελαίνει
να τρυπώσω στο αστεράκι εκείνο
την πανάκριβη μοκέτα της Μεσογείου να σεργιανίσω.
Ιερή μου κηλίδα από ψηλά να σε λιανίσω.
Τα μάτια να αγκυροβολήσω
στις πούλιες των νησιών σου, τις χρυσοκέντητες.
Χίλια χρόνια κι' άλλα χίλια να βαδίζω
στα δεξιότεχνα, πανάκριβα, πολύχρωμα
στρωσίδια σου.
Τις αγκαλιές της γοητείας των βουνών σου να χαρώ,
που τα πάτησαν πριν τους ανθρώπους οι θεοί.
Στις πολιτείες σου τις μάγισσες
που μόνο την λευτεριά τους λάτρεψαν
να παραδοθώ άνευ όρων,
να πιω όλο το μέλι τους
να μεθύσω... να φεγγαρογεννηθώ.
ΠΕΡΗΦΑΝΑ !!! ΠΕΡΙΦΗΜΑ !!!
δικαίως να νιώσω.
Μινιατούρα εγώ στην αρχοντική στρώση σου που ζω.
Τζένη Λιάππα
Η ΓΗ ΜΟΥ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου