Δευτέρα 7 Οκτωβρίου 2013

Tα τούρκικα έργα στην τηλεόραση



   Όλοι μεγαλώσαμε  με τα κινηματογραφικά έργα της δεκαετίας του '60, του '70.
Ο Σακελλάριος, ο Πρετεντέρης, ο Γιαλαμάς και τόσοι άλλοι υπήρξαν μεγάλοι ''δάσκαλοι''.Και δεν είναι τυχαίο ότι τα έργα τους παίζονται και ξαναπαίζονται γαλουχώντας και τις νεότερες γενιές.
   Αυτόν το διδακτισμό τους δεν το συναντάμε σε νεότερα ή σύγχρονα έργα. Είναι έργα ευκαιριακά, ρηχά, γεμάτα βωμολοχίες, χωρίς σεβασμό στο θεατή, χωρίς ''έλεο'', ''φόβο'', ''κάθαρση''.
   Και τι βλέπουμε στους τηλεοπτικούς σταθμούς; Τούρκικα έργα.
Χωρίς φανατισμούς, μισαλλαδοξίες, ψεύτικους μοντερνισμούς, τα έργα αυτά έχουν πολλούς τηλεθεατές και θαυμαστές.
Είναι έργα με έντονο ηθικοδιδακτικό χαρακτήρα, πολλά λαογραφικά στοιχεία και προπάντων με απόλυτο σεβασμό στον τηλεθεατή. Έργα που σε γεμίζουν συναισθήματα,  χαίρεσαι, λυπάσαι, συμπαθείς και αντιπαθείς ήρωες, νιώθεις τον ''έλεο'' και το ''φόβο'' του Αριστοτέλη και στο τέλος έρχεται η ''κάθαρσις  των τοιούτων παθημάτων''.
Να γιατί δηλώνω με παρρησία και χωρίς μισαλλαδοξία θαυμαστής των τούρκικων έργων.